gouio

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar goui-, unan eus pennrannoù ar verb gouzout, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

Furm ar verb gouzout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

Gant ur c'hemmadur g/o :

— Ma Doue! Ha ma ouife Jakez ?
— N'ho pet doan, ne ouio netra. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)

— [...]. Ya, ya, me a ouio an doare. [...]... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 162.)

— [...]. Bez' am eus ivez un hanterlur amanenn diwar daol ar prefed. Ar banezenn-se ne ouio seurt. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 158.)

Stummoù all

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) saura ^(fr)