gouife

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar goui-, unan eus pennrannoù ar verb gouzout, hag an dibenn-ger -fe

Furm verb

gouife /ˈɡwifːe/

1. Furm ar verb gouzout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Piv morse a ouife ? — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 34.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

— Ma Doue ! Ha ma ouife Jakez ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)

Stummoù all

• goufe

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) saurait ^(fr)