gontont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kontont gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g).

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kontont
dre vlotaat gontont
dre c'hwezhañ c'hontont
dre galetaat digemm
amreizh digemm

gontont /ˈɡɔ̃ntɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm kemmet ar verb kontañ e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
Labourat en ti an dud-all, temzi parkou, magan loened d'ar re-all, [...], zo treo ha ne gontont ket pa ve komzet eus bevan. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto Marvailhou nevez, Saint-Brieuc, 1908, p. 1.)