gollo
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus kollo, gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g).
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kollo |
| dre vlotaat | gollo |
| dre c'hwezhañ | c'hollo |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
gollo /ˈɡɔlːo/
- Furm kemmet ar verb koll e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
- War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :
- Ya, gwelet a rimp ! An hini a gollo a baeo d'egile eur flipaden pewar gwenneg. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 14.)
- — [...]. Koll pep tra a raint, ha, p'o devezo kollet o danvez holl, e c'hoariint ivez ouzoc'h o lestr aour, a gollo evel pep tra. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 51.)
- « Flaer a zo gwall nec'het. Unan eus e vignoned en deus paket eur prosez hag a gousto ker n'an neb a gollo. [...] ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 24.)