glaskje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus klaskje gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g)

Furm verb

Kemmadur Furm
hep klaskje
dre vlotaat glaskje
dre c'hwezhañ c'hlaskje
dre galetaat digemm
amreizh digemm

glaskje /ˈɡlaskʃe/

  1. Furm kemmet ar verb klask e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
[...] : mes a-raok mont e lâras dezhañ c'hoazh penaos en devije da diwall eus ar C'horf-Hep-Ene a glaskje ober droug dezhañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 25.)
[...]; eun tamm aoun a ioa ra-z-han, abalamour ma oa, a lavare, desket ha krenv var al lezennou, ha ma c'helle, var he veno, kas d'ar prizoun ha zoken d'ar galeou, an nep a glaskche trabas out-han. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 323.)