Mont d’an endalc’had

gellint

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar deu-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -int.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gellint
dre vlotaat c'hellint
amreizh c'hellint

gellint /ˈɡɛlːĩɲ(t)/

  1. Furm ar verb gellout e trede gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Jilig. — Mat ez a an traou ! Lezomp breman dilhad ar gwenedour a gostez ha pourchasomp eun dro gamm bennak all c'hoaz evit ma teuint o daou da gemeret kement a zifisianz an eil euz egile ma ne c'hellint ket mui en em c'houzanv nag en em welet. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 28.)
[...] : n'hellint ket biken 'ta lezel ar re all e peoc'h, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 53.)

Stummoù rannyezhel

Troidigezhioù

Troidigezhioù