gallfont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -font.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gallfont
dre vlotaat c'hallfont
amreizh c'hallfont

gallfont /ˈɡal.fɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb gallout e trede gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
‘Vel n'hallfont ket em glevet, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 28.)
Ya, met re diweat eo, ne c'hallfont ket tenna, eus fin fons o bouellou, ar per o devoa debret. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 32.)

Stummoù all

Troidigezhioù