edomp

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar bennrann ed- hag an dibenn-ger -omp.

Furm verb

edomp /eˈdɔ̃m(p)/

1. Stumm lec'hiañ ar verb bezañ/bout e kentañ gour lies an amdremened, e doare-disklêriañ.

• A verk al lec'hiañ :

N'oamp ket evit chom e bourk Trelaouenan, rak re dost edomp da Gastell ha da Gergidu, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 5.)

E-kichen Kemper edomp, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 72.)

• Gant ur verb en dro-c'hraus :

— « [...] Ha, keit m'edomp oc'h evañ hag o kontañ, Herri a selle atav ouzh traoñ an armel [...] ? » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 76.)

Troidigezhioù

• galleg : (nous) étions ^(fr)
• italianeg : (noi) eravamo ^(it)
• spagnoleg : (nosotros, nosotras) éramos ^(es) , estábamos ^(es)

Gwelet ivez

• emaon, emaout, emañ; emaomp, emaoc'h, emaint, emeur
• edon, edos, edo; edoc'h, edont, edod.