distagas
Neuz
Brezhoneg
Furm verb
distagas /disˈtɑːɡas/
- Furm ar verb distagañ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :
- Neuze Herve a dapas eur skaon, Matilin a grapas warni, hag a zistagas ar penn-baz. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 105.)
- Harlikin a zistagas gantañ un taolig bataraz a-dreuz e ziskoaz d'e beurzihuniñ. — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 11.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Ma tistagas unan anezhe, hag e kuzhas anezhañ en ur bern delioù a oa er park tostañ, evit gortoz an noz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 19.)
- Pa dremenas ur vatezh o tastum un disheolier e tistagas ar paotr ur farsadenn. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 411.)