Mont d’an endalc’had

distagas

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar distag-, pennrann ar verb distagañ, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

distagas /disˈtɑːɡas/

  1. Furm ar verb distagañ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Neuze Herve a dapas eur skaon, Matilin a grapas warni, hag a zistagas ar penn-baz. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 105.)
Harlikin a zistagas gantañ un taolig bataraz a-dreuz e ziskoaz d'e beurzihuniñ. — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 11.)
Ma tistagas unan anezhe, hag e kuzhas anezhañ en ur bern delioù a oa er park tostañ, evit gortoz an noz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 19.)
Pa dremenas ur vatezh o tastum un disheolier e tistagas ar paotr ur farsadenn. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 411.)

Troidigezhioù