Mont d’an endalc’had

distagañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwarar rakger di- hag ar verb stagañ.

Verb

distagañ /diˈstɑːɡã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : distaget) (displegadur)

  1. Distrobañ un dra bennak diouzh ar pezh e stage
  2. distagañ kalon un den diouzh ar pezh gar
  3. Dizibrañ
  4. Distagañ gerioù, komzoù: lavarout anezho, komz.
  5. Ezteuler soniadoù ur yezh
    • E brezhoneg e c'hell an holl vogalennoù bezañ distaget dre ar fri. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Brest, 1947, 1976, p. 15, § 10.)
    • Nag a fent a rae dimp adal ma strive da zistagañ gant kant ha mil boan ur c'houblad gerioù e rusianeg palefarz ! — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 14.)
    • Selaouit bremañ penaos e vez distaget e rusianeg : [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 94.)
  6. distagañ ub diouzh ulb (diouzh an aod, diouzh an douar), diouzh udb (boazioù, temptadur)
    distagañ ub diouzh ar c'hae: digaeañ

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù

Distrobañ un dra bennak diouzh ar pezh e stage

Ezteuler soniadoù