gonte

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus konte gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	konte
dre vlotaat	gonte
dre c'hwezhañ	c'honte
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

gonte /ˈɡɔ̃nte/

1. Furm kemmet ar verb kontañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :

Ma zad a gonte d'in gwechall, evit ma distagan diouz ar c'hêriou, ar marvailh-man. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 104.)

Rak, war a gonte Yeun ar Pach, en devoa kavet al lusk hep ehan pe ar mouvement perpetuel, evit komz evel ar C'hallaoued, da lavarout eo an doare da lakaat ur benveg, un ijin pe ur mekanik all bennak da vont en-dro dalc'hmat, hep tan, na gwinterell, na keflusker pe nerzh all ebet. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 40.)