dirapar

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn rapar.

Anv-gwan

dirapar /di.ˈra.pːar/

1. En ur stad fall (diwar-benn savadurioù, arrebeuri... )
   • El leac'h ma vez dirapar ar c'hleuz eo he gaead, [...] — (M. B., Ar veleien, Feiz ha Breiz niv. 383, 1872, p. 141b.)
2. Kozh, teuc'h (diwar-benn an dilhad):
   • — « Deomp ac'han d' ar vilin, » eme baotr Treizh-Logod, « rak gwall dirapar eo ho tilhad en-dro deoc'h ha leun-bri oc'h ivez. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 72.)

Liamm war-du al lec'hienn Devri

• dirapar 1. adj

Troidigezhioù

• galleg : abîmé ^(fr) , délabré ^(fr) , en mauvais état, en ruine ^(fr)