chadenn
Neuz
Brezhoneg
- (1499) Chaden e krennvrezhoneg.[1]
Anv-kadarn
chadenn /ˈʃɑːdɛn/ benel (furm vihanaat : chadennig, liester chadennoù, chadinier)
- Heuliad melloù stardet an eil e-barzh egile
- [...] ; selaou mat : e gastell a zo dalc'het diwar-bouez peder chadenn aour 'us d'ar mor, ken uhel, ken na weler ket anezhañ eus-traoñ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 69.)
- C'hwi a vo lorh ennoh o vond d'ar pardoniou gand ho chadenn aour war ho preh ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 324.)
- Sell an aotrou gwisket kaer, e penn all ar sal, gant ur mell chadenn-vontr war e gof ! — (Per-Jakez Heliaz, Ar boued-touseg e-barzh Biskoazh kement all, 1989.)
- Tro-c'houzoug a c'hoarvez eus ur chadenn (1) serr
- Ha diouc'h e gerc'henn ur chadenn — (Kervarker, Markiz Gwerand, e-barzh Barzhaz Breizh, 1839.)
- Pelec'h 'mañ aet ho pizoù aour - Nag ho chadenn arc'hant. — (Fañch Danno, Disul 'barzh an overn-bred, kanet gant Catherine Baquer hag Yvonne Goffin, e-barzh Fiselezed Groñvel, 1996.)
- (skeudennek) Heuliad
- (kimiezh) Heuliad atomoù a ya d'ober ur volekulenn.
- (difetis) Liamm difetis etre an dud
- Stardañ a rae mui-ouzh-mui chadenn hon c'harantez — (Fañch Danno, Kalon frailhet, kanet gant Catherine Baquer hag Yvonne Goffin, e-barzh Fiselezed Groñvel, 1996.)
- (el liester) Ereoù a dalvez da stagañ ar brizonidi
- Chadennoù a-walc'h zo em zi - Evit chadennañ daou pe dri. — (Kervarker, Fontanellan, e-barzh Barzhaz Breizh, 1839.)
Deveradoù
Troioù-lavar
Troidigezhioù
Heuliad melloù (1)
Roll an daveoù :