boudinellañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn boudinell hag al lostger -añ

Verb

boudinellañ /ˌbudiˈnɛlːã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : boudinellet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Ober ur voudinell ; bouboual, boudal
2. Bezañ hegazet gant un trouz dibaouez (diwar-benn an divskouarn pe ar penn)
   • Va divesker a horjelle, va izili a grene, va fenn a voudinelle, va c'haloun a deuze em c'hreiz... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 53.)
3. (dre skeudenn-lavar) Dasseniñ ; fraoñval (e penn pe e divskouarn unan bennak) (diwar-benn ar c'homzoù, hag all)

II. verb kreñv eeun

1. Boudinellañ e zivskouarn da unan bennak : hegaziñ divskouarn unan bennak (dre adlavaret un dra bennak dibaouez)

Stummoù all

• boudinellat

Deveradoù

• boudinellerezh
• boudinellus
• divoudinellañ

Troidigezhioù

• galleg : bourdonner ^(fr)
• galleg : tinter ^(fr) (oreilles)