beaje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar beaj-, pennrann ar verb beajiñ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

beaje /beˈɑːʒe/

  1. Furm ar verb beajiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
— Ho tizenor ho po klasket eta, c'hwi hoc'h-unan, eme neuze Marzhin. Selaouit hag e vo sevenet ho c'hoant : anavezet he deus ho mamm ur c'hloareg fall endra ma veaje he fried... — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 24.)

Troidigezhioù