aonikoc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan aonik hag an dibenn-ger -oc'h.

Furm anv-gwan

aonikoc'h /ãw.ˈni.kːɔx/

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan aonik.
   • Deuet enno o-unan, e krogas ar re-mañ da stourm ouzh ar roue yaouank hag e gileed gant seul vuioc'h a gounnar hag a zroukrañs ma oant bet aonikoc'h, ha laoskoc'h zoken, ur mareig a-arok. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 63.)
   • Gant ar c'hleñved-red iskis o c'hounit tachenn e teue teñvaloc'h liv da varvailhoù ar vamm-gozh hag aonikoc'h e save ar c'hoarzh diwar o fenn. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 138.)
2. Aonikoc'h eget :
   • Beteg hen, chadennet dre guzuliou darn eus he amezeien aonicoc'h egethan, n'en devoa ket credet en em rei da anaout ; [...] — (X., Markis Pontcalec, Feiz ha Breiz niv. 29, 1881, p. 232b.)
3. Aonikoc'h evit :
4. Aonikoc'h-aonikañ : muioc'h-mui aonik.