kounnar

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (cunnaret).

Kenaozet gant ar rakger henvrezhonek kon-("ken-") hag ar pennrann dar ("droug")

Da geñveriañ gant ar gerioù cynddaredd en kembraeg, connar en kerneveureg.

Anv-kadarn

kounnar /ˈkunːar/ konnar /ˈkõnːar/  ; hollek benel

1. Kleñved a vez war ar chas, lern, bleizi, hag a ra dezho kregiñ en dud.
   • klañv e oa gant ar gounnar. TBP 3/75
2. fulor
   • SPONTUS e voe kounnar an Enebour, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 15.)
3. mont, sevel kounnar en un den
   • — « [...], ha kerkent ez afe kounnar ennañ, hag e vemp malet etre e zent pe drailhet gant e ivinoù, a zo ken kalet hag an houarn. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 81.)

Deveradoù

• digounnar
• kounnariñ

Troidigezhioù

• galleg : rage ^(fr) ; furie ^(fr) , colère ^(fr)
• saozneg : anger ^(en)