ac'hano
(Adkaset eus ac’hano)
Brezhoneg
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Adverb
ac'hano /aˈɣãːno/
- (en egor) Ac'hane, eus eno.
- Ar brud eus a gement-mañ a zo c'hoazh hirio dre gêr Landreger hag ar re gozh ac'hano a gonto deoc'h, mar kirit, an traoù-mañ gweIloc'h egedon-me. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 31.)
- An ostaleri a oa treuz daou bark ac'hano. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 541.)
- ... un teir pe beder lev ac'hano. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 41.)
- pell, nepell ac'hano
- Nann ! nann ! Pell ac'hano ! — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 130.)
- Lom ha Job pe Job ha Lom, evel ma karit, ne oant ket daou azen, pell ac'hano, mes daou istrogell eus ar re vrasañ, ... . — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 13.)
- Mont, dont, ac'hano.
- Fenoz e tle mont kuit ac'hano. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 19.)
- Honnezh, plac'h kaezh, n'aio ket ac'hano : honnezh a zo gwriziennet en hec'h ostaleri. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 211.)
- kuit ac'hano
- [...], ha kuit ganti ac'hano, evel un diaoul gant e dra. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 111.)
- Sede neuze ar verionenn ha mont kuit ac'hano dre an hent ma oa deuet. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 142.)
- Kemer, tennañ udb ac'hano.
- Diwar se.
- Evit ac'hano : a-hend-all.