gell

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-gwan) Kavout a reer ar ger-mañ en henvrezhoneg (gel).

Da geñveriañ gant ar gerioù kembraek ha kerneveurek gell, galianek giluos.

(Furm verb) Savet diwar « gell- », pennrann ar verb « gellout », hep dibenn-ger.

Anv-gwan

Meur a liv gell.

Blev gell.

gell /ˈɡɛlː/

1. A-liv gant ar c'histin teñval (diwar-benn blev an den hag al loened dreist-holl). _____________
   • Ur marc'h gell.
   • Ur barv ha blev gell.
   • Dalc'hmat e veze gantañ ur c’hi bras ha gell sklaer. — (Alan an Diuzet, Eñvorennoù eur prizoniad, embannet gant an oberour e ti Riou-Reuze (Roazhon), Eil emb. Al Liamm, 1980.)

Stumm all

• yell

Deveradoù

• gellaat
• gellañ
• gell-broc'h
• gell-du
• gelleg
• gell-kistin

Gerioù kevrennek

• damc'hell

Troidigezhioù

• alamaneg : braun ^(de)
• galleg : brun ^(fr) , bai ^(fr)
• henhebraeg : חום ^(*)
• ido : bruna ^(io)
• italianeg : bruno ^(it)
• katalaneg : bru ^(ca)
• kembraeg : gell ^(cy)
• kerneveureg : gell ^(kw)
• nederlandeg : bruin ^(nl)
• okitaneg : brun ^(oc)
• poloneg : brązowy ^(pl)
• portugaleg : marrom ^(pt)
• sámi an Norzh : ruškat ^(*)
• saozneg : brown ^(en)
• spagnoleg : moreno ^(es)
• svedeg : brun ^(sv)
• tsolyáni : zhuráun ^(*)

Anv-kadarn

gell /ˈɡɛlː/

1. Liv gell. _____________

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gell
dre vlotaat	c'hell
amreizh	c'hell

gell /ˈɡɛlː/

1. Furm ar verb gellout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ; peuvuiañ : gall.

   hep kemmadur (war-lerc'h mar, ...)

   • [...], mar gell an Diaoul c'hoarzhin en ifern : [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 118.)

   gant kemmadur (war-lerc'h a, e, ne, pa, ma, ...)

   • - [...]. Ouspenn zo c'hoaz, epad ma vezez er-mêz evel-se e c'hell tud a bep seurt dont ama da ober droug, [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 4.)
   • - « [...] Ar prenestr a zo troet ouzh tu an hanternoz, ha sklerijenn al loar ne c'hell, e mod ebet, tizhout anezhañ. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 51.)

   • Feiz ! ma ne c'hell ket ar vistri ober gourdrouz d'ar gerent, neuze 'vat ! — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 14.)
2. e troiennoù evel gwellañ ma c'hell, kentañ ma c'hell, muiañ ma c'hell:
   • — [...], hag a raio guella ma c'hellfot en eur fiziout e Doue. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 271.)
   • — [...] ; mar gounezit, it araok ha flastrit muia ma c'helfot hoc'h enebour. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 104.)
   • Lom a zigoras e zaoulagad ar brasañ ma c'hellas, hag a sellas. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 19.)