c'hell

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gell gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h).

Furm anv-gwan

Furm kemmet an anv-gwan gell.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gell
dre vlotaat	c'hell
amreizh	c'hell

c'hell /ˈɣɛlː/

Furm kemmet ar verb gellout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.

War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

« [...]. Feiz ! ma ne c'hell ket ar vistri ober gourdrouz d'ar gerent, neuze 'vat ! [...] ? — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 14.)

— Ne c'hell ket un tad deskiñ pep tra d'e verc'h. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 95.)

Stummoù all

c'hall