stur

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar ger nederlandek stuur.^[1]

Anv-kadarn

stur /ˈstyːr/ gourel (liester sturioù)

1. Pezh plat lakaet e penn a-dreñv ul lestr, ur vag pe un nijerez, a dalvez d'e/he leviañ.
   • Doanius stad un den lezet en donvor en ur vag ha n'eus enni na gwern, na stur, na gouel, na roeñv, na nadozenn-vor, na bevañs... SAAQ 89
   • E lost a oa eur roeñv hag eur stur d'ezañ, ha kerzout a rae war ar mor daoust d'e darziou kounnaret. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
   • Simudet e chome ar paotr. Ur vag kollet he stur ganti. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 65.)
   • Ar stur zo pemzek a-gleiz. — (Vice-Amiral Hervé Jaouen, Marin de Guerre, emb. ar Pen Duick, 1984, p. 78..)
   • [...], torret he gwern gant striv ar seizh avel ha diframmet he stur gant an tarzhioù, ne c'hell ket mui ar vag derc'hel penn d'an arnev. — (Langleiz, Enez ar Rod, Mouladurioù Hor Yezh, 2000, p. 17.)
   • Ne sente ket mui ar c'harr-nij ouzh ar stur.— (Fulup Oillo, Karantez dispaket, An Alarc'h Embannadurioù, 2007, p. 9.)
2. Delc'her, kemer ar stur : ren.
   • Hadet eo bet ennañ ar gredenn eo bet ganet an dud desket evit delc'her ar stur ganto hag ober o renkoù war an dud all. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 20.)

Gerioù kevrennek

• a-stur
• barrenn-stur
• ger-stur
• levr-stur
• pennad-stur
• rod-stur

Deveradoù

• distur
• kenstur
• sturiañ
• sturienn
• sturier

Troioù-lavar

• An hini na sent ket ouzh ar stur,
  Ouzh ar garreg e ray sur.

Anagramoù

• rust

Troidigezhioù

• alamaneg : Steuerruder ^(de)
• euskareg : lema ^(eu)
• galleg : gouvernail ^(fr)
• ido : guvernilo ^(io)
• nederlandeg : stuur ^(nl) nepreizh, roer ^(nl)
• norvegeg : ror ^(no)
• saozneg : rudder ^(en)
• spagnoleg : timón ^(es)
• tchekeg : kormidlo ^(cs)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 257.