zebre

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus debre gant ur c'hemmadur dre vlotaat (d → z).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	debre
dre vlotaat	zebre
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	tebre
amreizh	tebre

zebre /ˈzeː.bre/

1. Furm ar verb debriñ pe dibriñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :

Daou, ar re hardian, Jojo hag ar Pôtr-ru, a grapas er weenn, darn abafoc'h, finoc'h marteze, a guntuilhe hag a zebre spezard, kastrilhez da c'hortoz ar per; darn all gant ar merc'hed a azeas war ar voger. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 27.)

[...] e-kichen ur plac'h yaouank kozh krammennek a zebre ouzh un daol hec'h unan bemdeiz, eveltañ. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 408.)

Ma zad-koz a zebre yod tomm-bero. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 559.)

Italianeg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn zebra hag -e, unan eus merkoù al liester en italianeg.

Furm anv-kadarn

zebre /ˈd͡zɛ.bre/ benel

1. (Loenoniezh) Roudenneged pe Roudenneien pe Zebred, liester an anv-kadarn zebra.