treuj

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet digant an henc'halleg tronche.[1]

Anv-kadarn

treuj /ˈtrøːʃ/ strollder (unanderenn : treujenn, liester : treujad, treujoù)

(ger dispredet pe rouez)
  1. Rann eeun pe eeunoc'h eus ar gwez zo etre penn uhelañ ar gwrizioù hag ar c'haol gentañ.
  2. Doare garenn dev plant zo.
  3. Pezh koad hir pe hiroc'h.
  4. Kefienn.

Eilstummoù

troj, truj, troñj, truñs

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 742.