stag

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-gwan) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

(Furm verb) Savet diwar stag-, pennrann ar verb stagañ, hep dibenn-ger.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	stag
Derez-uheloc'h	stagoc'h
Derez-uhelañ	stagañ
Derez-estlammiñ	stagat

stag /ˈstɑːk/

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
2. Stag eo ar saout?
3. bezañ stag ouzh udb
   • Pevar c’harr gant pevar a gezeg stag ouzh pep hini. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 177.)
   • … ober ur sug kalz tevoc’h evit an hini en devoa gwelet stag ouzh troad an demezell … — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 27.)
4. bezañ stag ouzh ar madoù evel an touseg ouzh e vern douar, YAG
5. bezañ ouzh e stag
   • Hag hen kuit ac'hano da Gerc'hoenner, da zistaga Polidor, ki chase braz an Aotrou Borgne de la Tour, [...], ha ne rea nemed harzal ouc'h he stag. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 27.)
6. bezañ stag e deod dre an daou benn: na vezañ distagellet

Deveradoù

• armel-stag
• islavarenn-stag
• kenstag

Troioù-lavar

• bezañ stag e groc'hen ouzh e gein
• bezañ stag e vag dre-holl

Troidigezhioù

• galleg : attaché ^(fr)

Furm verb

stag /ˈstɑːk/

1. Furm ar verb stagañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • An hini a ra goap, ouzh e revr e stag. — (Krennlavar.)
2. Furm ar verb stagañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.