potailh

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

potailh /ˈpotːaʎ/ gourel pe benel (liester : potailhoù)

1. Pezh stag ouzh an dorioù a dalvez d'o frennañ, ennañ ur wikefre a lakaer da vont en-dro gant un alc'hwez ; krogenn
   • Kemeret a riz va zrede alc'houez, hel lakaat a riz enn or..., mont a reaz er potaill evel pa viche teuzet diout-han. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 123.)
   • Hag e dal ha diroufenna, ha raktal e alc'houez a zo er potailh, ha dibrenn eo an or. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 11.)
   • War dor ar gambr 713 ne oa potailh ebet. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 83.)
2. Doare hual a c'haller serriñ war alc'hwez da naskañ loened pe dorfedourien

Deveradoù

• potailhañ

Gerioù kevrennek

• potailh-houarn

Troidigezhioù

1. galleg : serrure ^(fr)
2. galleg : ^(fr)