poaniañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn poan hag al lostger -iañ.

Verb

poaniañ /ˈpwãnjã/ (anv-gwan-verb : poaniet) (displegadur).

1. Kaout poan
2. Labourat start, kiañ :
   • ... n'eo ket o klask poaniañ evit o mistri emaint, met o klask e-doug an deiz sachañ war an ibil berr, ober an nebeutañ ma c'hallint... — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 43.)
   • Poaniañ a rit, tudou ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 555.)
   • Poaniañ a reer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 98.)
   • Poaniañ a rez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 167.)
   • Red eo poania kalounek da vont war well hed hor buez, — (Troude ha Milin, Jezuz-Krist skouer ar gristenien, Brest, 1842, p. 96.)

Deveradoù

• poanier
• poanierez
• poanius

Troidigezhioù

• galleg : peiner ^(fr) peiner au travail, travailler dur ^(fr)