poanius

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn poan hag al lostger -ius.

Meneget e Geriadur Gregor Rostren, pajenn 710.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	poanius
Derez-uheloc'h	poaniusoc'h
Derez-uhelañ	poaniusañ
Derez-estlammiñ	poaniusat

poanius /ˈpwã.njys/ ken poanius, ker poanius; pegen poanius, peger poanius.

1. A ra poan.
   • « [...]. Disoñjomp eun dra ker poanius-all ha bezomp gwir vreudeur gant karantez leiz hor c'halon. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 51.)
   • — Setu daou a gavo poanius mont en eil diouzh egile, a laras unan bennak. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 408.)
   • ' Al labour-douar zo ur vicher boanius. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 215.)

Troidigezhioù

• galleg : affligeant ^(fr) , douloureux ^(fr) , pénible ^(fr)