plijout

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar plij hag -out.

Verb

plijout

  1. Bezañ kavet plijus, pa gomzer eus traoù pe tud.
  2. Pa gomzer eus tud, paotr pe blac'h :
  3. Plijout da un den, pa gomzer eus boued
    Ar c'hure paour ... a blije dezhañ ur bannac'hig. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 202.)
    Netra ne blij din-me 'vel ur banne kafe.[2]
  4. Plijout da un den, pa gomzer eus traoù all a bep seurt:
  5. Plijout da un den, pa gomzer eus ober traoù
  6. Plijout d'al loened, d'ar plant:
  7. Plijout gant un den:
  8. En amzerioù kevrennek:


Deveradoù

Troidigezhioù