ne daio
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Furm verb
ne daio /neˈdajo/
- Furm ar verb mont e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ hag er stumm nac'h
- « [...] ; ne daio hini da gregiñ ennoc'h nemet lammat a rafe dreist hor c'horf-ni, [...]. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 18.)
- — [...]. Da c'hedal ma vezign distro, diouallit mad n'e daio kuit ar re a zo kuzed a-ze etouez. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 26.)
- « Ho pet truez outañ, itron vat, ha grit d'ezañ distrei d' ar gêr da garout e dud. »
« Ne daio ket. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 52.) - - [...]. Kouezierez ar person ne daio ket da vatezh gant ar brotestanted daonet-se n' o deus tamm doujañs evit va maeronez-me nag he merc'h. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 28.)