ment

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg.
Meneget er C'hatolikon (ment).
Da geñveriañ gant ar ger kembraek maint.

Anv-kadarn

ment /ˈmẽn(t)/ benel pe gourel (liester mentoù)

  1. Kementad a egor dalc'het gant un dra bennak
  2. Muzul ar c'hementad-se, roet da anaout dre an hed, al led hag an uhelder
  3. Unan eus ur rummad a vuzulioù skouer, evit dilhad, boteier, hag all, da brenañ
  4. Uhelder ar c'horf (diwar-benn an dud dreist-holl)

Krennlavarioù

  • Mab e dad eo Kadiou
    Pe a vent pe a liv
  • N'eo ket diouzh ar vent e vez prenet ar marc'h

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

  1. bezañ a vent

Troidigezhioù


Galleg

Etimologiezh

Eus ar verb mentir.

Patrom:-furv-verb- ment /ˈmã/

  1. trede gour unan ar verb mentir en amzer-vremañ an doare-disklêriant.
    • Le gouvernement ment vraiment aux gens. Ar gouarnamant a lavar gaou d'an dud da-vat.