manerioù

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn maner hag an dibenn-ger -ioù.

Furm anv-kadarn

manerioù /mãˈnerju/

  1. Furm lies an anv-kadarn maner.
    • N'ouzon ket hag-eñ e weler c'hoazh an dimezell-noz e Kervel. Lavarout a reer ez eus c'hoazh dioute er c'hozh kestell hag er c'hozh manerioù. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 29.)


Troidigezhioù