maner

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar galleg kozh manoir hag a zeu e-unan diwar al latin manere, « bezañ o chom ».

Anv-kadarn

maner /ˈmãːnɛr/ gourel (liester : manerioù)

1. Ti-annez noblañsoù, doare kastell bihan
   • Edont o tremen maner Dourdu, pa deuas er-maez eus an ti ur vandenn soudarded. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 221.)
   • Kerlaban. — Livirit d'in, en han' Doue, e pelec'h emañ maner Kerleon ! [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 29.)
   • - ... Ha vezo ama e-lec'h hon ti taouarc'h-ni eur maner eus ar re gaera, ha loened ha traou ennan, ha, war e dro, kement hag a zo e nep maner all ebet !... — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 87.)
   • Ar Stankenn-Hep-Distro, m'edo kuzhet enni maner Dionas, tad Viviana, a oa nepell ac'haleno. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 93.)

Troioù-lavar

• dreist e vaner
• lojañ e maner Lonk-Avel
• maner paper

Troidigezhioù

• esperanteg : nobeldomo ^(eo) , domego ^(eo)
• galleg : manoir ^(fr)
• saozneg : manor ^(en) , mansion ^(en)