kurun

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg (gurun).

Meneget er C'hatolikon (curun).

Da geñveriañ gant ar gerioù kembraek gorun, godorun (trouz).

Anv-kadarn

kurun /ˈkyːrỹn/ hollek gourel pe benel (liester : kurunoù)

1. Trouz bras a vez da heul al luc'hed
   • Ar glav, an avel, ar c'hurun ac'h ae war washaat. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 228.)
2. (Dre astenn-ster) Foeltr
3. Ger pouezañ en troiennoù goulenn ; bed, diaoul, foeltr, gagn, gast
   • « Perak-ar-gurun, eta ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 15.)
4. Ger a dalvez da sevel touadelloù
5. mil gurun

Stummoù all

• gurun (alies)
• gudurun

Gerioù heñvelster

• taran

Deveradoù

• kurunad
• kurunaj
• kuruniñ
• kurunus

Gerioù kevrennek

• diguruner
• maen-kurun
• tarzh-kurun

Troioù-lavar

• toull-kurun : toull fankek en ur foenneg

Troiennoù keñveriañ

• erruout evel un tarzh kurun : trumm

Troidigezhioù

• galleg : tonnerre ^(fr)
• kembraeg : taran ^(cy)

• kerneveureg : taran ^(kw)
• saozneg : thunder ^(en)