kroge

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar krog-, pennrann ar verb kregiñ, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

kroge /ˈkroːɡe/

  1. Furm ar verb kregiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
Dre ma kroge an tan er wrizienn, e teue tommder en ezel an dud dastumet eno evel ur c'helc'h bras en-dro d' an oaled. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 7.)
Hag, allas ! pa groge al lonkerien d'ober pant, n'o deveze ket ar skiant da ehanañ nemet pa veze drastet o zammig arc'hant ganto. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 81.)

Troidigezhioù