komze
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar komz-, pennrann ar verb komz, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | komze |
| dre vlotaat | gomze |
| dre c'hwezhañ | c'homze |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
komze /ˈkɔ̃m.ze/
- Furm ar verb komz e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
-
- [...], hag e komze outi evel eus ur vignonez, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 170.)
- Houmañ, ar verc'h-mañ, ne oa ket un diodez, na tost zoken, hag e wele ervat, ma komze al loen evel-se outi, ne oa emichañs nemet dre ma kare anezhi, ha dre m' en devoa un tammig marc'h rous. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 112.)
- Chom a rae selloù Alan kollet war ar mor hag e komze outañ e unan : [...]. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 410.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannigoù-verb a ha nac'h ne, da skouer) :
- Ur plac'h yaouank a gomze outañ hep ober goap. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 32.)
- Ne gomze nemet gwirionez. — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 10.)