koef

Brezhoneg

Koef Bourc'h-Baz.

Etimologiezh

Diwar an anv gallek coiffe (1680), latin izel cofia (~550), eus ar germaneg °kufia "tokarn".

Anv-kadarn

koef /ˈkwefː/ gourel (liester koefoù)

1. Pennwisk merc'hed : ar c'hoef bihan, ar c'hoef bras.
   • Hag eo diroufennet al lostennoù, eo dreset ar c'hoef, eo kribet ar blev kordigellet lezet er-maez eus ar c'hoef, e vez sellet er melezour bihan pe vras kuzhet er sac'h-dorn. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 75.)
   • Ar hoef-mañ a zo pell-zo ganin o vond en-dro. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 165.) — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 362.)
2. Koef bihan: koef ar pemdez, goloet gant ar c'hoef bras d'ar Sul
3. Koef bras: koef ar Sul hag an deizioù gouel
4. Arouez ar merc'hed, enebet ouzh an tog, arouez ar baotred.
   • Ar c'hoefoù : ar merc'hed (da vihanañ en amzer hag el lec'hioù ma vezent koefet)

Deveradoù

• koefañ

• koefet

Troienn

• bezañ e koef : bezañ gwisket gant ur c'hoef.
• mont e koef : gwiskañ ur c'hoef.
• bezañ ar c'hoef hag an tog ganti : ren war an tiegezh e-lec'h an ozhac'h
• bezañ gwenn evel ur c'hoef : bezañ gwenn evel ar c'hoar ; bezañ klañv.
• c'hoari gant he c'hoef: bezañ un tamm sot

Troidigezhioù

• alamaneg : Trachtenhaube ^(de)
• esperanteg : kufo ^(eo)

• galleg : coiffe ^(fr)
• saozneg : head-dress ^(en)

Gwelet ivez

• Ar pennad « koef » e-barzh Wikipedia