kevre

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet e henvrezhoneg (comre(g)).
Da geñveriañ gant ar gerioù cyfrwy « dibr » e kembraeg, kevren « kevre, ere » e kerneveureg ha cuibhreach « louan, lêrenn » e skoseg.
Deuet eus ar ger keltiek *kom-rigā, deveret eus ar verb *rig-o- « eren, kevreañ » (en deus roet con·rig « liammañ, erenañ » e heniwerzhoneg) a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *(H)reiǵ- a gaver er gerioù rigēre e latin.[1] Kar d'ar gerioù ere, c'hoari.

Anv-kadarn

kevre /ˈkevre/ gourel (liester : kevreoù)

  1. Liamm a dalvez da stagañ traoù a-stroll ; ere, stag
    • Ar yez brezonek dle bea eur c'hevre evit staga au holl vretoned an eilh ouz egile. — (Erwan Berthou, Trouz ar Zunvez, La Résistance, 22 Here 1904, p. 1e.)
    • Gwelet a ret eta a zo er Gorsedd tud a bep stad hag holl int stag an eil ouz egile gant eur c'hevre krenv vel dir : ar garante-vro. — (Erwan Berthou, Prezegen an Drouiz-Veur Berthou (Kaledvoulc'h), Ar Bobl, 7 Eost 1912, p. 1b.)
  2. (dre skeudenn-lavar) Unvaniezh tud dezhe ur pal resis (diwar-benn an dud)
    • An " tri gevre " hag an " tri emgleo " a zo gwall risket da vond en brezel ive, mar sao krog etre Aotrich ha Serbi. — (Ar brezel zo straket, 1 Eost 1914, p. b.)
    • Ar breuriezou am eus hanvet d'eoc'h aze n'int ket chapeliou serret, na breuriezou-kuz. [...]. Bez' int eur c'hevre da zastum an holl Vretoned en eur fagoden vras-vras hag a chomo en he zav en despet d'ar wall-amzer. — (Jules Gros, War-Sao, Bretoned ! - VI, Mouez ar Vro, 22 Du 1919, p. 1b.)
    • Eun den brudet du-hont, ar beleg-meur Hanna, rener ar C'hevre Presbyterian, an euz roet da c'houzout e vije lawen ar Brotestanted da ober ar peoc'h war ar poent-ma : [...] — (Taldir, EN ERIN - Ar bec'h diwar benn ar iez, Le Consortium Breton, C'hwevrer 1927, p. 103.)

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 215, 312.