kevreañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn kevre hag al lostger -añ.

Verb

kevreañ /keˈvreːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kevreet) (displegadur)

  1. Eren meur a dra a-gevret
    • Dalc'h mat atao e vo kondaonet ar barz da gevrea an hevelep klotennou : " hir, dir ", [...] — (J. Kerrien, K. K. S. S., Kenteliou d'ar barz yaouank, Feiz ha Breiz, C'hwevrer 1928, p. 56.)
    • Gwelet a vije en holl eureujou ar vro, rak hen e-unan a obere, kals pe nebeut, evit kevrea an dud iaouank. — (Erwan Berthou, Pipi'n Heri ha Kato Ravet, An Oaled, 2l trimiziad 1930, p. 106.)

Gerioù enepster

Troidigezhioù