eren
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Verb
eren /ˈeːrɛn/ verb kreñv eeun (displegadur)
- Stagañ un dra bennak war-bouez un ere/ereoù
- Kenta rejont oue eren stard ha staga ouc'h treid ar gueleou hag an armeliou kement hini a ioa enn ti. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 82.)
- [...] ha daou zen a oa o klask eren ur wetur bugel. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)