eren

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

eren /ˈeːrɛn/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Stagañ un dra bennak war-bouez un ere/ereoù
   • Kenta rejont oue eren stard ha staga ouc'h treid ar gueleou hag an armeliou kement hini a ioa enn ti. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 82.)
   • [...] ha daou zen a oa o klask eren ur wetur bugel. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)

Deveradoù

• dizeren
• ereadur
• ereadurezh
• ereet

Troidigezhioù

• galleg : attacher ^(fr) , entraver ^(fr) , lier ^(fr)