kemerit

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kemer-, pennrann ar verb kemer pe kemerout, hag an dibenn-ger -it

Furm verb

kemerit /kẽˈmeːrit/

  1. Furm ar verb kemer/kemerout en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
[...] : « Aotrou Fistoulik, plijet eo bet gant ar Gouarnamant roi d'eoc'h eur vedalen, evit anaout an oaz a gemerit da labourat evitan. » — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 1.)

Stummoù rannyezhel

Troidigezhioù