medalenn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar ger krennc'hallek medale, eus ar ger italianek medaglia, eus al latin izel  : medalia (« un hanter diner »).

Anv-kadarn

medalenn /meˈdɑːlɛn/ benel (liester medalennoù, medalinier)

  1. Pezh metal skoet a implijer evel kinkladur personel, istribilhon pe draezenn relijiel.
    • Ar 27 a viz Du 1830, Mamm Doue a deurvezas en em ziskouez d'ur verc'h vat, hec'h anv Katell Laboure, eus he familh leanezed sant Visant a Baol. Gourc'hemenn a reas dezhi lakaat ober ur vedalenn en enor d'he c'honsepsion dinamm. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 823.)
  2. Pezh metal skoet pe deuzet ( kelc'hiek peurvuiañ), a roer evel priz pe c'hopr.
    • Bet en deus ur vedalenn aour,
      Ha lakaet eo da ofisour.
      — (Kanaouen al levier, er Barzhaz Breizh.)

Deveradoù

Troidigezhioù