kavan
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
kavan /ˈkɑːvãn/
- Furm ar verb kavout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
-
- Jilig. — Diês e kavan kenan gwelet pegen dizoare ez oar bet en ho kenver ha pardon a c'houlennan evit va c'henvroïz ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 8.)
- — « Mat, me 'bresto... ma kavan d'ober. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 106.)
- "[...] . Amañ, pa dremenan, e kavan bepred ma gwele 'barzh ar c'hraou, e-mesk ar plouz," e lâras a vouezh uhel. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 95.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :
- [...], beza atao o redek dindan an amzer, o terri da gorf evit netra, ne gavan ket e ve fur d'it. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 4.)
- — « O ! ne gavan ket, mes bravoc'h eo lavarout evel-se. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 18.)
- Gant ur c'hemmadur dre c'hwezhañ (war-lerc'h ar raganv-gour renet her da skouer) :
- Kaer am eus klask n'her c'havan ket e nep lec'h. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 54.)