gwentañ

Brezhoneg

Ar gwenter gant Jean-François Millet (1846-1847) : gwelet a reer ur gwenter o wentañ an ed.

Etimologiezh

Eus « gwent » hag « -añ ».

Verb

Kemmadur	Furm
hep	gwentañ
dre vlotaat	wentañ
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	kwentañ
amreizh	wentañ

gwentañ /ˈɡwɛn.tã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Lemel ar pell, ar plouz hag ar boultrennn diouzh ar greun dre vannañ anezho en avel : kouezhañ a ra ar greun en-dro tra ma 'z a ar peurrest gant an avel.
   • Gwechall e veze gwentet an ed gant an avel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 206.)
2. (Dre astenn-ster) Strewiñ, teuler en avel.
   • Tapet e voe koulskoude, ha kaset d'ar prizon, da Bontrev, hag e voe barnet da vezañ krouget ha devet, ha gwentet e ludu gant an avel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 216.)
3. (skeudennek) Treiñ en e spered.
   • Traoù diaes da wentañ, eme Saig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 137.)
4. Aveliñ.

gwentañ verb gwan

1. Mont buan, evel an avel.
   • Ar vag-se, honnezh a wente. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 206.)

Deveradoù

• gwenter
• gwenterez

• gwenterezh
• gwentus

Troioù-lavar

• Pa'z eus avel eo gwentañ a zo d'ober.

Krennlavarioù

• Pa vez avel eo gwentañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 302.)

Troidigezhioù

Naetaat ar greun (1)

• alamaneg : worfeln ^(de) , schwingen ^(de)
• esperanteg : ventoli ^(eo)
• galleg : vanner ^(fr)
• saozneg : to winnow ^(en)

Strewiñ, teuler en avel (2)

• galleg : répandre ^(fr) , jeter ^(fr) au vent ^(fr)

Treiñ en e spered (3)

• galleg : passer au crible ^(fr)

Aveliñ (4)

• alamaneg : ventilieren ^(de)
• esperanteg : ventoli ^(eo)
• galleg : éventer ^(fr) , ventiler ^(fr)
• saozneg : to fan ^(en)

Mont buan

• galleg : filer ^(fr) comme le vent ^(fr)
• saozneg : to speed ^(en)