goulennomp

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar goulenn-, pennrann ar verb goulenn, hag an dibenn-ger -omp

Furm verb 1

goulennomp /ɡuˈlɛnːɔ̃m(p)/

  1. Furm ar verb goulenn e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— Tavit mar plij e-pad ur vunutenn ! Aotre a c'houlennomp digant ar varkizez da c'hoari ur charadenn. — (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, p. 59.)

Troidigezhioù

Furm verb 2

goulennomp

  1. Furm ar verb goulenn e kentañ gour lies an doare-gourc'hemenn

Troidigezhioù