goufec'h
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar gou-, unan eus pennrannoù ar verb gouzout, hag an dibenn-ger -fec'h.
Furm verb
goufec'h /ˈɡufːɛx/
- Furm ar verb gouzout en eil gour lies an amzer c'hallus, en doare-divizout
-
- - N'oufemp ket ? - Goufec'h.
- Gant ur c'hemmadur g/o :
- − Ac'hanta ne oufec'h ket kouezhañ gwelloc'h. Me eo ho ten. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 111.)
- Mac'h oufec'h an dra-se, ne ve ket kement a c'hlabous ganeoc'h diwar gont ar veleien. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 216.)
- ... n'oufec'h ket ober kaeroc'h dezho ? Buhez Genovefa A Vraban, Glaoda'r Prad, p. 95
- « Gwir eo, Mestr, met ma oufec'h ivez. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 13.)
- « [...]. Ne oufec'h ket dibab un anv a glotfe gwelloc'h eget hemañ gant marzh e c'hanedigezh. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 22.)