goufec'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gou-, unan eus pennrannoù ar verb gouzout, hag an dibenn-ger -fec'h

Furm verb

goufec'h /ˈɡufːɛx/

1. Furm ar verb gouzout en eil gour lies an amzer c'hallus, en doare-divizout

• Hep kemmadur :

- N'oufemp ket ? - Goufec'h.

• Gant ur c'hemmadur g/o :

− Ac'hanta ne oufec'h ket kouezhañ gwelloc'h. Me eo ho ten. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 111.)

... n'oufec'h ket ober kaeroc'h dezho ? Buhez Genovefa A Vraban, Glaoda'r Prad, p. 95

« Gwir eo, Mestr, met ma oufec'h ivez. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 13.)

« [...]. Ne oufec'h ket dibab un anv a glotfe gwelloc'h eget hemañ gant marzh e c'hanedigezh. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 22.)

Stummoù all

• gouifec'h
• gouvezfec'h

Troidigezhioù

• galleg : (vous) sauriez ^(fr)
• saozneg : (you) would know ^(en)
• spagnoleg : sabríais ^(es)