glanaat

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan glan hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at)

Verb

glanaat /ɡlãˈnɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : glanaet) (displegadur)
I. verb gwan

  1. Dont da vezañ glan, glanoc'h ; naetaat
    • <skouer.>

Gerioù enepster

II. verb kreñv eeun

  1. Lakaat (unan bennak) da vezañ glan, glanoc'h
    • Seblantout a ra dezhi e ro Mari ar boan-se dezhi evit he mad, evit glanaat he c'halon. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 78.)

Deveradoù

Troidigezhioù