gellot

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -ot

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gellot
dre vlotaat c'hellot
amreizh c'hellot

gellot /ˈɡɛlːɔt/

  1. Furm ar verb gellout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
[...], ha ne c'hellot tec'het ma vefec'h paket ganto war-n-hed dek leo tro-war-dro. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 52.)
Laouen ha dibreder ! Ya ! ya ! laouen ha dibreder e c'hellot bezañ ha n'eo ket re abred ; — [...]. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 56.)

Stummoù all

Stummoù rannyezhel

Troidigezhioù