errue

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar arru-, pennrann ar verb erruout, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

errue /ɛ.ˈryː.e/

1. Furm ar verb arruout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
   • Buhanoc'h eviti n'ec'h ê bet, met evelti ec'h errue d'e ampoent. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 105.)
   • [...] : ma gwaz a daole e gazetennoù e-barzh, lavarout a rae atav en defe un dra bennak da lenn c'hoazh enno, da adlenn, da zidroc'hañ, gouzout a ouien e tisoñje, pe ne gave ket amzer da sellout outo ken, kement a gazetennoù a errue gantañ bemdez. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 16.)

Stummoù all

• arrue

Gerioù heñvelster

• c'hoarveze
• degouezhe

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) advenait ^(fr) , avait lieu, se passait ^(fr) , survenait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) arrivait ^(fr)
• galleg : (+ gant) (elle)/(il) rencontrait ^(fr)