disoñje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar disoñj-, pennrann ar verb disoñjal, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

disoñje /diˈzɔ̃ːʒe/

1. Furm ar verb disoñjal e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

[...], gouzout a ouien e tisoñje, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 16.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) oubliait ^(fr)