disoñje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar disoñj-, pennrann ar verb disoñjal, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	disoñje
dre vlotaat	zisoñje
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	tisoñje
amreizh	tisoñje

disoñje /di.ˈzɔ̃ː.ʒe/

1. Furm ar verb disoñjal e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• Gant ur c'hemmadur dre galetaat (war-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer) :

[...], gouzout a ouien e tisoñje, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 16.)

Gerioù kar dre o ster

• soñje

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) oubliait ^(fr)