enaouiñ
Aller à la navigation
Aller à la recherche
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn enaou hag al lostger -iñ.
Verb
enaouiñ /ẽˈnɔw:ĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : enaouet) (displegadur)
- Lakaat (an tan) da gregiñ, c'hwezhañ an tan
- enaouiñ an tan
- — Daoust hag eo deut an holl d'an tantad ? a c'houlennas Yann Arc'hant, a-raok enaouiñ an tan er bleñchoù gwrac'hellet. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 90.)
- Lakaat da deuler gouloù (diwar-benn ar benvegoù goulaouiñ)
- enaouiñ gouloù
- — Enaouit gouloù, magerez, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 109.)
- Enaouiñ a ra ar gouloù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 201.)
Gerioù heñvelster
Gerioù enepster
Deveradoù
Troidigezhioù
c'hwezhañ